کد مطلب:280073 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:537
امام منتظر
(اثبات الهداة ج 3 ص 641 و بحارالانوار ج 38 ص 137 و كشف الغمه ج 2 ص 521 و فرائد السمطین مخطوط و نفلا عن كمال الدین و تام النقمة ص 404):
عن بن عباس (ره) قال: قال رسول الله (ص): ان علی بن ابیطالب امام امتی و خلیفتی علیها بعدی و من ولده القائم المنتظر الذی یملاء الله به الارض عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما و الذی بعثنی بالحق بشیرا ان الثابتین علی القول بامامته فی زمان غیبته لاعز من الكبریت الاحمر فقام الیه جابر بن عبدالله الانصاری فقال: یا رسول الله و للقائم من ولدك غیبة؟ قال: ای و ربی الحدیث «و لیمحص الله الذین امنوا و یمحق الكافرین» یا جابر ان هذا امر من امر الله و سر من الله علمه مطوی عن عبادالله فاباك و الشك فان الشك فی امر الله كفر).
بنقل از ابن عباس (رض) گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: همانا علی بن ابیطالب صلوات الله و سلامه علیه امام و خلیفه پس از من بر امت من می باشد و از فرزندان او است امام قائم (ع) كه همه چشم براه ظهور او باشند خدا بوسیله او زمین را كه پر از جور و ظلم شده پر از عدل و قسط كند و قسم به خدائی كه مرا به حق بشارت بخش برانگیخت همانا كسانی كه به عقیده امامت او در زمان غیبتش ثابت بمانند كمیاب تر و گرانبهاتر از كبریت احمر باشند. جابر بن عبدالله انصاری (رض) برخاست و عرض كرد: یا رسول الله (ص) قائم (ع) كه از فرزندان تست غیبت دارد؟
[ صفحه 346]
فرمود: آری قسم به پروردگارم (و تا پاك گرداند خدا مؤمنان را و تباه سازد كافران را ای جابر این امری از امرهای خدا و رازی از رازهای خدا است علم بر بندگان خدا پنهان است مبادا شك كنی كه شك در امر خدا كفر است).
(یوم الخلاص ص 234):
عن الباقر (ع) فی قوله تعالی: «یا ایها الذین امنوا اصبروا»: «علی اداء الفرائض» «و صابروا» «علی اذیة عدوكم» «و رابطوا» «امامكم المهدی المنتظر» من مات و هو عارف لامامه لا یضره تقدم هذا الامرا و تأخر ومن مات و هو عارف لامامه كان كمن هو مع القائم فی فسطاطه.
امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه: «ای مؤمنان صبر كنید» فرمود صبر بر ادای واجبات كنید «و به یكدیگر دستور صبر دهید» بر اذیت و آزار دشمنان شما «و مراقب و چشم براه باشید» برای امام شما كه مهدی (ع) منتظر است كسی كه بمیرد در حالی كه عارف و معتقد به امامتش باشد مقدم یا مؤخر بودن این امر ضرری به او نمی رساند وهر كس بمیرد در حالی كه عارف و معتقد به امامتش باشد مانند كسی است كه با حضرت قائم (ع) در خیمه اش به سر می برد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 443):
عن عبدالله بن بكیر عن زرارة قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: ان للغلام غیبة قبل ان یقوم قال: قلت: و لم؟ قال: یخاف و اومی ء بیده الی بطنه ثم قال: یا زرارة و هو المنتظر و هو الذی یشك فی ولادته. الحدیث.
بنقل از عبدالله بن بكیر از زراره (رض) گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: همانا برای آن پسر (مهدی «ع») پیش از آنكه قیام كند غیبت باشد.من عرض كردم: چرا؟ فرمود: می ترسد و با دست خود اشاره به شكم خود فرمود:، سپس فرمود: ای زراره او همان امامی كه همه چشم براه ظهور او دوخته او است كه در ولادتش شك آورده می شود
(بحار ج 52 ص 146 و اثبات الهداة ج 3 ص 471):
عن المضل بن عمر قال: سمعت الصادق جعفر بن محمد (ع) یقول: من مات منتظرا لهذا الامر كمن كان مع القائم فی فسطاطه لابل كان بمنزلة الضارب بین
[ صفحه 347]
یدی رسول الله (ص) بالسیف.
بنقل از مفضل بن عمر گفت: از حضرت امام صادق جعفر بن محمد صلوات الله و سلامه علیهما شنیدم می فرمود: كسی كه بمیرد در حالی كه در انتظار ظهور این امر را داشته باشد مانند كسی است كه با قائم منتظر (ع) در خیمه اش قرار گرفته نه بلكه به منزله كسی باشد كه در پیشگاه حضرت رسول اكرم (ص) با شمشیر جهاد كرده.
(اثبات الهداة ج 3 ص 472):
عن زرارة بن اعین قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: ان للقائم غیبة قبل ان یقوم قلت: و لم؟ قال: یخاف و اومی ء بیده الی بطنه ثم قال: و هو المنتظر و هو الذی بشك الناس فی ولادته منهم من یقول: هو حمل و منهم من یقول: هو غایب و منهم من یقول: منا ولد، و منهم من یقول: قد ولد قبل وفاة ابیه بسنتین و هو المنتظر غیر ان الله یحب ان یمتحن الشیعة فعند ذلك یرتاب المبطلون.
بنقل از زراره (رض) گفت: از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: همانا برای حضرت قائم (ع) پیش از آنكه قیام كند غیبت است عرض كردم: چرا؟ فرمود: می ترسد و اشاره به شكم خود فرمود: سپس فرمود: و او است همانكس كه چشم ها براه ظهورش دوخته و مردم در ولادتش شك می كنند برخی گویند: هنوز در شكم مادر است و بعضی گویند: پنهان است. برخی گویند: متولد نشده و برخی گویند دو سال پیش از وفات پدر بزرگوارش (ع) متولد شده و او است مورد انتظار همگان و خدا دوست می دارد كه شیعه را بیازماید در این وقت مبطلان و باطل اندیشان به شك و تردید درافتند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 476):
عن علی بن ابی حمزة (عن ابی بصیر (ره)) قال: قال الصادق جعفر بن محمد (ع) فی قول الله عزوجل: «یوم یأتی بعض آیات ربك لا ینفع نفسا ایمانها لم تكن آمنت من قبل او كسبت فی ایمانها خیرا» قال: یعنی خروج القائم المنتظر منا ثم قال (ع): یا ابابصیر طوبی لشیعة قائمنا المنتظرین لظهوره فی غیبته و المطیعین له فی ظهوره و اولئك اولیاء الله الذین لا خوف علیهم و لا هم یحزنون».
به نقل از علی بن ابی حمزه از ابی بصیر (ره) گفت: امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه:
[ صفحه 348]
«یا در روزی كه بیاید پاره ای از آیات پروردگار تو كه می آید پاره ای از آیات پروردگار تو سود ندهد كسی را ایمان آوردنش اگر ایمان نیاورد از پیش پا نیندوخته است در ایمان خود خیری را» فرمود: یعنی خروج حضرت قائم منتظر از ما سپس فرمود: ای ابوبصیر (ره) خوشا حال شیعیان قائم ما كه در غیبتش منتظر ظهورش می باشند و فرمانبرداران او در ظهورش شوند «آنان دوستان خدایند كه هیچ ترس و حزنی برای آنان نیست».
(اثبات الهداة ج 3 ص 525):
عن الحارث بن المغیرة كنا عند ابی جعفر (ع) فقال: العارف منكم هذا الامر المنتظر له المحتسب فیه الخیر كمن جالد و الله مع قائم آل محمد بسیفه.
به نقل از حارث بن مغیره گفت: ما در خدمت حضرت امام باقر (ع) مشرف بودیم فرمود: كسی كه از شما عارف این امر باشد و انتظار آن را داشته و نگهبان وقوع خیر آن باشد به خدا قسم مانند كسی است كه با شمشیر خود در خدمت حضرت قائم (ع) جهاد كند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 622):
قال ابن خلكان من العامة فی تاریخه عند ذكر المهدی (ع): هو الثانی عشر الائمة الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیة المعروف بالحی، و هو الذی تزعم الشیعة انه المنتظر و القائم المهدی و هو صاحب السرداب عندهم، و اقاویلهم فیه كثیرة، و هم ینتظرون ظهوره فی آخر الزمان من السرداب بسر من رای، كانت ولادته یوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس و خمسین و مائتین و لما توفی ابوه كان عمره خمس سنین و اسم امه خمط و قیل نرجس، و الشیعة یقولون: انه دخل السرداب فی دار ابیه و امة تنظر فلم یعد یخرج الیها و ذلك فی سنة خمس و ستنی و مائتین، و قیل فی ثامن شعبان سنة ست و خمسین و هو الأصح، و انه لما دخل السرداب كان عمره اربع سنین و قیل خمس سنین و قیل انه دخل السرداب سنة خمس و سبعین و مأتین و عمره خمس عشرة سنة. و الله اعلم. الخبر.
ابن خلكان كه از مورخین سنت و جماعت است در تاریخ خود به هنگام ذكر حالات حضتر مهدی (ع) گوید: او دوازدهمین امام از امامان دوازده گانه به مذهب و عقیده
[ صفحه 349]
امامیه است و معروف است كه زنده می باشد و او به عقیده شیعه مورد انتظار همگان و قائم مهدی (ع) و صاحب سرداب است و گفتارهای شیعه در مورد او بسیار می باشد و آنان به انتظار ظهورش در آخرالزمان از سرداب سامراء هستند ولادتش در روز جمعه نیمه ی شعبان المعظم به سال دویست و پنجاه و پنج بود. و چون پدر بزرگوارش (ع) رحلت كرد پنج ساله بود و اسم مادرش خمط و به قولی نرجس بود و شیعه می گوید: او در سرداب خانه ی پدرش داخل شد و مادرش او را می دید و به سوی مادرش برنگشت و این كار در سال دویست و شصت و پنج و به قولی در هشتم شعبان المعظم دویست و پنجاه و شش صورت گرفت و قول آخر صحیحتر است و به هنگام داخل شدن در سرداب به سن چهار و به قولی به سن پنج سالگی بود و گویند حضرت داخل سرداب شد به سال دویست و هفتاد و پنج و به سن پانزده سالگی و خدا داناتر است.
(بحار ج 51 ص 35):
عن الفضیل بن الزبیر، قال سمعت زید بن علی (ع) یقول: المنتظر من ولد الحسین بن علی، فی ذریة الحسین و فی عقب الحسین، و هو المظلوم الذی قال الله تعالی: (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه قال: ولیه رجل من ذریته من عقبه ثم قرأ «و جعلها كلمة باقیة فی عقبه» سلطانا فلا یسرف فی القتل قال: سلطانه فی حجته علی جمیع من خلق الله حتی یكون له الحجة علی الناس و لا یكون لاحد علیه حجة.
به نقل از فضیل بن زبیر گفت: از زید بن علی (ع) می فرمود: «امام» مورد انتظار از فرزندان حضرت امام حسین بن علی (ع) در ذریه و در اعقاب آن حضرت است آن مظلومی كه خدای تعالی فرماید: «و هر كس مظلوم كشته شود محققا برای ولی او» فرمود: ولی او مردی است از ذریه و از اعقاب آن حضرت سپس قرائت فرمود: «و قرار داد آن را كلمه ای كه در اعقابش باقی بماند» «تسلط پس نباید زیاده روی در كشتار كند» فرمود: تسلط او در حجت و دلیلش بر همه خلق خدا است به گونه ای حجت را بر همه ی مردم تمام كند و كسی را بر او حجتی نباشد.
[ صفحه 350]
(اثبات الهداة ج 3 ص 461):
عن سعید بن جبیر عن بن عباس قال: قال رسول الله (ص): ان علی بن ابیطالب امام امتی و خلیفتی علیهم بعدی و من ولده القائم المنتظر المهدی الذی یملاء الله عزوجل به الارض عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما. الحدیث.
به نقل از سعید بن جبیر (ره) از ابن عباس (رض) گفت: رسول اكرم (ص) فرمود: همانا علی بن ابیطالب (ع) امام و خلیفه پس از من بر امتم می باشد و از فرزندان او قائم منتظر مهدی (ع) است كه خدای عزوجل به وسیله او زمین را پس از آنكه پر از ظلم و جور شده باشد پر از عدل و قسط فرماید.
[ صفحه 351]
عن بن عباس (ره) قال: قال رسول الله (ص): ان علی بن ابیطالب امام امتی و خلیفتی علیها بعدی و من ولده القائم المنتظر الذی یملاء الله به الارض عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما و الذی بعثنی بالحق بشیرا ان الثابتین علی القول بامامته فی زمان غیبته لاعز من الكبریت الاحمر فقام الیه جابر بن عبدالله الانصاری فقال: یا رسول الله و للقائم من ولدك غیبة؟ قال: ای و ربی الحدیث «و لیمحص الله الذین امنوا و یمحق الكافرین» یا جابر ان هذا امر من امر الله و سر من الله علمه مطوی عن عبادالله فاباك و الشك فان الشك فی امر الله كفر).
بنقل از ابن عباس (رض) گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: همانا علی بن ابیطالب صلوات الله و سلامه علیه امام و خلیفه پس از من بر امت من می باشد و از فرزندان او است امام قائم (ع) كه همه چشم براه ظهور او باشند خدا بوسیله او زمین را كه پر از جور و ظلم شده پر از عدل و قسط كند و قسم به خدائی كه مرا به حق بشارت بخش برانگیخت همانا كسانی كه به عقیده امامت او در زمان غیبتش ثابت بمانند كمیاب تر و گرانبهاتر از كبریت احمر باشند. جابر بن عبدالله انصاری (رض) برخاست و عرض كرد: یا رسول الله (ص) قائم (ع) كه از فرزندان تست غیبت دارد؟
[ صفحه 346]
فرمود: آری قسم به پروردگارم (و تا پاك گرداند خدا مؤمنان را و تباه سازد كافران را ای جابر این امری از امرهای خدا و رازی از رازهای خدا است علم بر بندگان خدا پنهان است مبادا شك كنی كه شك در امر خدا كفر است).
(یوم الخلاص ص 234):
عن الباقر (ع) فی قوله تعالی: «یا ایها الذین امنوا اصبروا»: «علی اداء الفرائض» «و صابروا» «علی اذیة عدوكم» «و رابطوا» «امامكم المهدی المنتظر» من مات و هو عارف لامامه لا یضره تقدم هذا الامرا و تأخر ومن مات و هو عارف لامامه كان كمن هو مع القائم فی فسطاطه.
امام باقر (ع) در تفسیر آیه شریفه: «ای مؤمنان صبر كنید» فرمود صبر بر ادای واجبات كنید «و به یكدیگر دستور صبر دهید» بر اذیت و آزار دشمنان شما «و مراقب و چشم براه باشید» برای امام شما كه مهدی (ع) منتظر است كسی كه بمیرد در حالی كه عارف و معتقد به امامتش باشد مقدم یا مؤخر بودن این امر ضرری به او نمی رساند وهر كس بمیرد در حالی كه عارف و معتقد به امامتش باشد مانند كسی است كه با حضرت قائم (ع) در خیمه اش به سر می برد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 443):
عن عبدالله بن بكیر عن زرارة قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: ان للغلام غیبة قبل ان یقوم قال: قلت: و لم؟ قال: یخاف و اومی ء بیده الی بطنه ثم قال: یا زرارة و هو المنتظر و هو الذی یشك فی ولادته. الحدیث.
بنقل از عبدالله بن بكیر از زراره (رض) گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: همانا برای آن پسر (مهدی «ع») پیش از آنكه قیام كند غیبت باشد.من عرض كردم: چرا؟ فرمود: می ترسد و با دست خود اشاره به شكم خود فرمود:، سپس فرمود: ای زراره او همان امامی كه همه چشم براه ظهور او دوخته او است كه در ولادتش شك آورده می شود
(بحار ج 52 ص 146 و اثبات الهداة ج 3 ص 471):
عن المضل بن عمر قال: سمعت الصادق جعفر بن محمد (ع) یقول: من مات منتظرا لهذا الامر كمن كان مع القائم فی فسطاطه لابل كان بمنزلة الضارب بین
[ صفحه 347]
یدی رسول الله (ص) بالسیف.
بنقل از مفضل بن عمر گفت: از حضرت امام صادق جعفر بن محمد صلوات الله و سلامه علیهما شنیدم می فرمود: كسی كه بمیرد در حالی كه در انتظار ظهور این امر را داشته باشد مانند كسی است كه با قائم منتظر (ع) در خیمه اش قرار گرفته نه بلكه به منزله كسی باشد كه در پیشگاه حضرت رسول اكرم (ص) با شمشیر جهاد كرده.
(اثبات الهداة ج 3 ص 472):
عن زرارة بن اعین قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: ان للقائم غیبة قبل ان یقوم قلت: و لم؟ قال: یخاف و اومی ء بیده الی بطنه ثم قال: و هو المنتظر و هو الذی بشك الناس فی ولادته منهم من یقول: هو حمل و منهم من یقول: هو غایب و منهم من یقول: منا ولد، و منهم من یقول: قد ولد قبل وفاة ابیه بسنتین و هو المنتظر غیر ان الله یحب ان یمتحن الشیعة فعند ذلك یرتاب المبطلون.
بنقل از زراره (رض) گفت: از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: همانا برای حضرت قائم (ع) پیش از آنكه قیام كند غیبت است عرض كردم: چرا؟ فرمود: می ترسد و اشاره به شكم خود فرمود: سپس فرمود: و او است همانكس كه چشم ها براه ظهورش دوخته و مردم در ولادتش شك می كنند برخی گویند: هنوز در شكم مادر است و بعضی گویند: پنهان است. برخی گویند: متولد نشده و برخی گویند دو سال پیش از وفات پدر بزرگوارش (ع) متولد شده و او است مورد انتظار همگان و خدا دوست می دارد كه شیعه را بیازماید در این وقت مبطلان و باطل اندیشان به شك و تردید درافتند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 476):
عن علی بن ابی حمزة (عن ابی بصیر (ره)) قال: قال الصادق جعفر بن محمد (ع) فی قول الله عزوجل: «یوم یأتی بعض آیات ربك لا ینفع نفسا ایمانها لم تكن آمنت من قبل او كسبت فی ایمانها خیرا» قال: یعنی خروج القائم المنتظر منا ثم قال (ع): یا ابابصیر طوبی لشیعة قائمنا المنتظرین لظهوره فی غیبته و المطیعین له فی ظهوره و اولئك اولیاء الله الذین لا خوف علیهم و لا هم یحزنون».
به نقل از علی بن ابی حمزه از ابی بصیر (ره) گفت: امام صادق (ع) در تفسیر آیه شریفه:
[ صفحه 348]
«یا در روزی كه بیاید پاره ای از آیات پروردگار تو كه می آید پاره ای از آیات پروردگار تو سود ندهد كسی را ایمان آوردنش اگر ایمان نیاورد از پیش پا نیندوخته است در ایمان خود خیری را» فرمود: یعنی خروج حضرت قائم منتظر از ما سپس فرمود: ای ابوبصیر (ره) خوشا حال شیعیان قائم ما كه در غیبتش منتظر ظهورش می باشند و فرمانبرداران او در ظهورش شوند «آنان دوستان خدایند كه هیچ ترس و حزنی برای آنان نیست».
(اثبات الهداة ج 3 ص 525):
عن الحارث بن المغیرة كنا عند ابی جعفر (ع) فقال: العارف منكم هذا الامر المنتظر له المحتسب فیه الخیر كمن جالد و الله مع قائم آل محمد بسیفه.
به نقل از حارث بن مغیره گفت: ما در خدمت حضرت امام باقر (ع) مشرف بودیم فرمود: كسی كه از شما عارف این امر باشد و انتظار آن را داشته و نگهبان وقوع خیر آن باشد به خدا قسم مانند كسی است كه با شمشیر خود در خدمت حضرت قائم (ع) جهاد كند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 622):
قال ابن خلكان من العامة فی تاریخه عند ذكر المهدی (ع): هو الثانی عشر الائمة الاثنی عشر علی اعتقاد الامامیة المعروف بالحی، و هو الذی تزعم الشیعة انه المنتظر و القائم المهدی و هو صاحب السرداب عندهم، و اقاویلهم فیه كثیرة، و هم ینتظرون ظهوره فی آخر الزمان من السرداب بسر من رای، كانت ولادته یوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس و خمسین و مائتین و لما توفی ابوه كان عمره خمس سنین و اسم امه خمط و قیل نرجس، و الشیعة یقولون: انه دخل السرداب فی دار ابیه و امة تنظر فلم یعد یخرج الیها و ذلك فی سنة خمس و ستنی و مائتین، و قیل فی ثامن شعبان سنة ست و خمسین و هو الأصح، و انه لما دخل السرداب كان عمره اربع سنین و قیل خمس سنین و قیل انه دخل السرداب سنة خمس و سبعین و مأتین و عمره خمس عشرة سنة. و الله اعلم. الخبر.
ابن خلكان كه از مورخین سنت و جماعت است در تاریخ خود به هنگام ذكر حالات حضتر مهدی (ع) گوید: او دوازدهمین امام از امامان دوازده گانه به مذهب و عقیده
[ صفحه 349]
امامیه است و معروف است كه زنده می باشد و او به عقیده شیعه مورد انتظار همگان و قائم مهدی (ع) و صاحب سرداب است و گفتارهای شیعه در مورد او بسیار می باشد و آنان به انتظار ظهورش در آخرالزمان از سرداب سامراء هستند ولادتش در روز جمعه نیمه ی شعبان المعظم به سال دویست و پنجاه و پنج بود. و چون پدر بزرگوارش (ع) رحلت كرد پنج ساله بود و اسم مادرش خمط و به قولی نرجس بود و شیعه می گوید: او در سرداب خانه ی پدرش داخل شد و مادرش او را می دید و به سوی مادرش برنگشت و این كار در سال دویست و شصت و پنج و به قولی در هشتم شعبان المعظم دویست و پنجاه و شش صورت گرفت و قول آخر صحیحتر است و به هنگام داخل شدن در سرداب به سن چهار و به قولی به سن پنج سالگی بود و گویند حضرت داخل سرداب شد به سال دویست و هفتاد و پنج و به سن پانزده سالگی و خدا داناتر است.
(بحار ج 51 ص 35):
عن الفضیل بن الزبیر، قال سمعت زید بن علی (ع) یقول: المنتظر من ولد الحسین بن علی، فی ذریة الحسین و فی عقب الحسین، و هو المظلوم الذی قال الله تعالی: (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه قال: ولیه رجل من ذریته من عقبه ثم قرأ «و جعلها كلمة باقیة فی عقبه» سلطانا فلا یسرف فی القتل قال: سلطانه فی حجته علی جمیع من خلق الله حتی یكون له الحجة علی الناس و لا یكون لاحد علیه حجة.
به نقل از فضیل بن زبیر گفت: از زید بن علی (ع) می فرمود: «امام» مورد انتظار از فرزندان حضرت امام حسین بن علی (ع) در ذریه و در اعقاب آن حضرت است آن مظلومی كه خدای تعالی فرماید: «و هر كس مظلوم كشته شود محققا برای ولی او» فرمود: ولی او مردی است از ذریه و از اعقاب آن حضرت سپس قرائت فرمود: «و قرار داد آن را كلمه ای كه در اعقابش باقی بماند» «تسلط پس نباید زیاده روی در كشتار كند» فرمود: تسلط او در حجت و دلیلش بر همه خلق خدا است به گونه ای حجت را بر همه ی مردم تمام كند و كسی را بر او حجتی نباشد.
[ صفحه 350]
(اثبات الهداة ج 3 ص 461):
عن سعید بن جبیر عن بن عباس قال: قال رسول الله (ص): ان علی بن ابیطالب امام امتی و خلیفتی علیهم بعدی و من ولده القائم المنتظر المهدی الذی یملاء الله عزوجل به الارض عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما. الحدیث.
به نقل از سعید بن جبیر (ره) از ابن عباس (رض) گفت: رسول اكرم (ص) فرمود: همانا علی بن ابیطالب (ع) امام و خلیفه پس از من بر امتم می باشد و از فرزندان او قائم منتظر مهدی (ع) است كه خدای عزوجل به وسیله او زمین را پس از آنكه پر از ظلم و جور شده باشد پر از عدل و قسط فرماید.
[ صفحه 351]